Een Grote Uitdaging

Ken je dat gevoel, je bent net 1 week met vakantie, maar het voelt alsof het al weken geleden is dat je bent vertrokken. Dat gevoel heb ik nu ook. Bijna 3 weken nu aan het werk, maar het voelt alsof ik al maanden van huis en montagewerk aan het doen ben. Mijn lichaam ook trouwens.
Op voorhand wist ik, dat het montagewerk een grote uitdaging voor mij zou gaan worden. Op meerdere fronten. Ons team bestaat slechts uit 3 personen. Volslagen onbekenden van elkaar, maar vanaf dag 1 klikt het prima tussen ons. Ik merk echter wel, dat het continu “op elkaars lip zitten”, bij mij af en toe benauwend werkt. Daar ben ik waarschijnlijk te lang al single host voor. Ik heb wel de ruimte nodig om soms mijn eigen ding te kunnen doen. Ik zie dus deze grote uitdaging als een mooi leerproces, niet alleen voor het fysieke aspect maar zeker ook voor het sociale.

Verrassend

Er zijn ook wel verrassende elementen. Ik wist natuurlijk dat montagewerk, het werk is voorafgaande het nieuwe campingseizoen. Maar daar komt nog best wel wat bij kijken. Om montagewerk uit te voeren, is het wel van belang dat de campings op de hoogte zijn dat wij komen. Dat laat zich nog wel eens op zich wachten. Of dat we er wel op kunnen en we zijn bezig om de receptietent en storetent op te zetten, dat dan vervolgens de campingeigenaar begint te roepen, dat het gras eronder nog niet gemaaid is. Wij kijken dan om eens heen en zeggen dan tegen elkaar: “welk gras?”

Het werk zelf is erg afwisselend. Het doet mij soms denken aan mijn beginjaren bij de 1^e touroperator. Het verder opbouwen van de tenten. Weliswaar had toen het montageteam het grove werk al verricht, ik als Campinghost moest het dan verder gereedmaken in die tenten. Bedden en matrassen plaatsen, koelkast waterpas zetten, het grote keukenblok in elkaar zetten en weet ik al niet meer. Je was gewoon bouwvakker en verhuizer in 1. Machtig mooi werk om te doen. En dat machtige mooie werk vind ik nu weer terug in het “grove” montagewerk. Ik ben nog steeds die bouwvakker en verhuizer in 1.

Waar ik eigenlijk nooit stil bij had gestaan en voor mij best wel verrassend is, is dat touroperators onderling accommodaties aan elkaar verkopen, vlak voordat het seizoen begint. Zo zitten we nu op camping Norcenni Girasole, waar we, twee weken voor opening, een aantal accommodaties leeg moeten ruimen omdat een andere touroperator op deze camping het allemaal over gaat nemen. Het is even flink fysiek aanpoten nu. En dat ga je wel voelen. Want ook deze camping is verre van vlak.

Campings

Inmiddels hebben we dus een aantal campings gehad. Twee weken verbleven we op Park Albatross aan de westkust. Als je een kleine km naar het strand wil lopen en genoegen neemt met ruim 8000 vakantiegangers in het hoogseizoen, raad ik je aan om zeker naar deze camping toe te gaan. Het laat zich raden, wat ik ervan vind.

Ook een paar omliggende campings daar in de buurt hebben we aangedaan. Waaronder mijn camping: Le Pianacce. De laatste paar jaar denk ik er wel over na om eens weer naar een wat vlakkere camping te gaan. Maar helaas, ook dit seizoen gaat er weer iets mis. Ik heb dan maar slechts 9 accommodaties te beheren, het minste aantal, maar het is wel de steilste camping die ik ooit gehad heb. Zonder golfkar. Een dagelijkse workout krijg ik daar. Een grote uitdaging dus. De conditie zal geheid toenemen, ik denk het gevloek ook.

Tussentijdse conclusie

Al met al, kan ik met een tussentijdse conclusie en na bijna 3 weken zeggen, (en het voelt al langer dan die 3 weken) dat montagewerk ook machtig mooi werk is. Fysiek word ik op de proef gesteld. Op sociaal gebied heb ik al veel mooie, nieuwe mensen mogen ontmoeten en mee mogen samenwerken. Ondanks dat ik mijn weg er wel in vind, blijft het montagewerk wel een grote uitdaging voor me. Maar, eerlijk gezegd, denk ik eigenlijk dat de grootste uitdaging van dit seizoen nog gaat komen. Als ik aansluitend na dit werk vertrek naar mijn eigen steile camping. Want hoe fit ben ik dan nog?