“Wat ben je aan het doen?” Ik sta in het bos nummer 132 gereed te maken voor de volgende gast, als ik mij omdraai en een meisje van amper 5 turven hoog zie staan, die mij dit vraagt. En voordat ik haar antwoord kan geven komt de volgende vraag alweer.…
Terugkeren naar die plek waar ik niet anders dan ultieme vrijheid voel. Tien maanden zaten ertussen. Een bergwandeling maken bij Vallon de Combeau. Ik parkeer mijn auto op een overvolle parkeerplaats, waarvan ik direct weet dat ik de inzittenden van al die auto’s niet of nauwelijks tegen ga komen hier.…
Stuiterbal. Dat was ik, toen ik het telefoontje uit Eindhoven kreeg. “Marrit, je mag vertrekken naar Frankrijk”. Ik kon mijn collega aan de andere kant van de lijn wel zoenen, zo blij. Er moesten nog wel belangrijke papieren opgesteld worden en o ja, of ik ook eerst naar een andere…
Het is zaterdagmorgen. De dag voor Pinksteren. Ik spring uit bed, loop de badkamer in, haal een natte, koude washand door mijn snoet, poets mijn tanden, fatsoeneer mijn haar en hijs me vervolgens in de wielerkleding. Beneden maak ik een licht ontbijt: smoothie van verse aardbeien, banaan, yoghurt en havermout.…
Thuiswerken en leven tegelijkertijd onder één dak is de nieuwe realiteit die het coronavirus met zich meebrengt. In deze nieuwe realiteit waarin we nu leven proberen we er met z’n allen het beste van te maken. We missen de levendigheid die juist zo kenmerkend is in het werken met collega’s…
“Campinghost mogen zijn, het is mijn passie, mijn liefde, de vrijheid die ik zo graag wil. Ik heb er nooit spijt van gehad om het roer om te gooien. Het blijft zonde om te blijven af te vragen hoe iets zou zijn geweest of jarenlang te blijven dromen en/of nadenken…
