Thuiswerken en leven tegelijkertijd onder één dak is de nieuwe realiteit die het coronavirus met zich meebrengt. In deze nieuwe realiteit waarin we nu leven proberen we er met z’n allen het beste van te maken. We missen de levendigheid die juist zo kenmerkend is in het werken met collega’s op kantoor. We houden nu contact via Social Media, we studeren online en vergaderen op afstand. Het voldoet, maar echt warm voelt het niet. Ik weet niet hoe het met mijn lezers zit en hoewel ik niet echt een knuffelbeer ben, begin ik na zoveel weken van social-distancing een knuffel met een dierbare wel te missen. We gaan ons nu pas goed beseffen wat belangrijk is in ons leven; het fysieke boven al het materiële.
Wat ga ik als Campinghost nu doen? Het uitvoeren van mijn grootste passie staat op on hold. In plaats van 26 tenten opbouwen in Frankrijk ben ik nu in het bezit van veel vrije tijd. Gedwongen vrije tijd die ik positief wil benutten. Je kunt blijven hangen in wat er allemaal nu niet kan, maar je wordt er een stuk gezelliger, positiever en energieker van als je kijkt naar wat wel kan. Goed, we zijn nu wat beperkt in onze vrijheid en worden geacht om ons aan de genomen maatregelen te houden. Maar dat neemt niet weg dat er nog genoeg mogelijkheden overblijven die we wel kunnen doen.
Inspiratie haal ik uit mensen die ook niet blijven hangen in wat er nu allemaal niet kan. Zo las ik laatst over een gezin met twee kleine kinderen van 1 en 2 jaar oud, die verlof hadden gekregen van hun werkgever, die hun huis al hadden verhuurd en die het plan hadden om voor 5 maanden door Italië te trekken met hun campertje. Door de coronacrisis viel dat plan in duigen. Maar bij de pakken neer zitten deden ze niet. Nu trekken ze 5 maanden door Nederland. Staan op campings met gesloten toiletruimtes, maar maken het beste ervan en ze genieten volop. Daar hou ik van. Of dat verhaal van die vrouw, waarvan ik weet dat ze als een nomade leeft en eigenlijk het plan had om 4000 km te wandelen tussen Noord-Amerika en Canada, maar nu met haar kano hier in Nederland over een rivier vaart op zoek naar dat positieve gevoel en vrijheid. Dat inspireert me.
De afgelopen winterperiode en zeker de afgelopen 2 seizoenen in het buitenland, ben ik in de zoektocht naar mijzelf wel achter gekomen wat ik niet meer wil. Het gevoel van benauwdheid en opgesloten zitten, past niet meer bij mij. Ik wil de vrijheid. En om die vrijheid vast te pakken, dien ik zeker uit mijn comfortzone te stappen. Stil blijven zitten, betekent achteruitgang en dan later spijt krijgen van: had ik maar dit, had ik maar dat. Nee. Geluk zit ‘m in de kleine dingen. En daar wil ik optimaal van profiteren.
Blijf zoveel mogelijk thuis, houd 1,5 m. afstand. Wil je er toch even eropuit, doe dat het liefste alleen. Reis alleen met het openbaar vervoer als het voor jou noodzakelijk is en zie voorlopig de trein niet als een uitje. Oké, helder verhaal die ons zijn opgelegd. Betekent dat dan, dat ik nu het plan wat ik in mijn hoofd heb zitten ook op on hold moet zetten? Nee dat doe ik niet. De gedwongen vrije tijd die ik nu van mijn werkgever krijg, zie ik maar als een cadeautje. Hetzelfde cadeautje wat ik krijg als ik wel was afgereisd naar Frankrijk. Denk in mogelijkheden, pak dat cadeautje uit.
Diverse touroperators geven op social media veel tips hoe je een beetje het campinggevoel thuis kunt nabootsen. Ook mijn werkgever. Met de actie Zandkastelen bouwen, komt het kind in mij weer naar boven. Als ik hierop reageer, dat ik dit een leuke actie vind, krijg ik een reactie terug dat ze met alle plezier mijn zandkasteel wel tegemoet zien op de social media kanalen. Oké, grapjassen. Zo had ik het niet bedoeld. Toch blijft deze actie mij triggeren. Zal het kind in mij ervoor zorgen dat ik uit mijn comfortzone stap?
In het leven heb je keuzes. Ook nu in deze bizarre periode. Ik zal de genomen maatregelen zeker in acht nemen. Ik zal niet met het openbaar vervoer reizen. Er blijven genoeg mogelijkheden over om van A naar B te komen. In mijn contract staat o.a. vermeld dat een campinghost ook flexibel moet zijn. Laat flexibiliteit nu net de route zijn die ik nu in deze bizarre situatie heb gekozen. Flexibel in het “verplicht” thuis zijn, maar ook flexibel om er alleen (of soms met een 2e persoon) toch even eropuit te trekken. De benauwdheid verruilen voor het avontuur. Want dat is wat ik wil: avontuur.
Campinghost on tour in Nederland. Al fietsend, wandelend of gewoon met de auto trek ik de komende periode Nederland door. De bergen in Frankrijk zijn zeker mooi, maar laatst werd mij ook verteld dat er nog genoeg prachtigs te zien en te ontdekken valt in Nederland. Laat ik dat avontuur maar aangaan.
Even geen blogs uit Frankrijk, maar gewoon nu uit Nederland. Juist in tijd van afzondering en isolatie zijn verhalen belangrijk. Door elkaar verhalen te blijven vertellen, maken we verbinding. Juist nu worden we overladen met vaak verontrustende informatie. Laat mij dan nu, jullie bloggende campinghost, een baken van troost en inspiratie zijn. Om vertrouwen, afleiding en energie te geven én om het kind eventueel weer in je los te maken. Dat zandkasteel gaat er komen.
wat mooi