Mijn Camping

De tijd vliegt hier voorbij op mijn camping. Hoewel het thuisfront dat wellicht anders ziet, merk ik dat de dagen weer voorbij vliegen en het hoogseizoen bijna weer voor de deur staat. Bijna 7 weken ben ik alweer op deze camping. Na het montagewerk had ik wel door dat ik even wat moest ‘landen’ hier. Ik had niet gelijk de zin om direct te beginnen aan de grote schoonmaak van de accommodaties. Maar ik wist ook dat ik niet te lang bezig kon zijn met het ‘landen’. De accommodaties snakten naar een grote schoonmaak. Gemopperd, gevloekt en uiteindelijk de berusting tijdens en na de schoonmaak. Schoner dan schoon kreeg ik ze niet. Wel trots op het resultaat en het besef dat ik geland ben op mijn camping.

Het begint me dus hier mij steeds meer te bevallen. Ook aan het continu berg af, berg op. Daar waar ik in het begin 3 a 4 keer even op adem moest komen, loop ik nu in een rustig, gestaag tempo in 1x naar boven. Mijn conditie verbetert. Vier a vijf keer per dag loop ik berg af, berg op. Ik zal niet zeggen dat ik niet meer mopper als ik voor de vijfde keer af en op ga, maar dat wordt wel minder. Ik heb mij er maar bij neergelegd, dat ik de berg niet kan veranderen en ik moet het maar loslaten. Stapje voor stapje en ik kom vanzelf wel boven.

Touroperators

Op mijn, toch wel relatieve, kleine camping, staan 5 touroperators: Eurocamp, Estivant, Roan, Vacanceselect en Vacansoleil. Samen beslaan we ongeveer de helft van alle campingplaatsen.
Onderling kunnen we het prima met elkaar vinden. We helpen elkaar, waar nodig. Als het linnengoed is gearriveerd en ik ben niet aanwezig, dan nemen de collega’s van Roan het linnengoed aan en zetten het in mijn receptietent. Als er een vrachtwagen aankomt met pallets vol met goederen, waarvan 1 voor mij is en 2 voor Vacanceselect en die zijn er niet; “tuurlijk joh, ik neem het wel aan en teken er wel voor”, en ik laat het voor hun tent plaatsen.  

Kennis en ervaringen worden gedeeld. Je staat soms bij elkaar in de accommodatie om te kijken hoe je het zelf iets op kan lossen zonder daar de maintenance voor in te schakelen. Je helpt elkaar gewoon.

We kletsen en lachen, we delen lief en leed met elkaar. En soms krijg je gewoon spontaan een zoen op je hoofd van de vrije, wat alternatieve, Italiaanse gezellige Campinghost van Vacansoleil. Het kan allemaal op mijn camping.

Restaurant

Het knusse restaurant met haar gezellige terras nodigt mij regelmatig uit om er even een hapje te eten. En de prijs die ik er voor moet betalen, doet mij besluiten dat ik daar niet zelf voor ga koken. Ze kennen me ook al daar. Het is nog niet zo dat de Cola Zero, de Pizza of Pasta of wat dan ook al klaar staat als ik eraan kom lopen, maar het scheelt niet veel meer. Het tafeltje waar ik meestal aan zit is wat achteraan. Ik wil dat gasten de beste plekken hebben vooraan, met uitzicht over het zwembad, de zee en de ondergaande zon.

Gasten

Dan zijn daar natuurlijk ook nog de gasten. Daar doen we het allemaal voor. Gasten die mij vertellen wat er allemaal in de omgeving te doen is. Het zijn gasten die hier voor de 2 of 3^e keer weer terug zijn. Gasten komen hier voor het rustieke Toscane met haar vele wijngaarden.

Zij vertellen mij hoe het hier eerder was. Wat de leukste activiteiten zijn in de buurt, hoever het strand hiervandaan is. Allemaal achtergrond informatie die ik kan gebruiken voor de gasten die nog gaan komen. Maar eigenlijk ook wel voor mezelf.   

Natuurlijk heb je weer gasten in alle soorten en maten. Misschien ligt het aan de knusheid van deze camping, want met een praatje zijn deze gasten nooit om verlegen. Het gaat hier gemoedelijk aan toe. En als je weer een band op bouwt met bepaalde gasten, dan is de humor met elkaar een heerlijk medicijn om je hier prettig ontspannen te voelen.

Daar Eurocamp een Engels bedrijf is, is het ook logisch dat ik veel Engelse gasten op mijn camping ontvang. Als een 80-jarig Engels stel de camping op rijdt en bij mij komt inchecken is één van de eerste vragen die de man mij vraagt: “Is there a bar? I need a big glass of beer”. Ik moet erom lachen, want waar ze ook zijn, de Engelsen blijven verknocht aan hun bier.

Naast Engelsen, Polen en Duitsers en Belgen, kunnen de Nederlanders ook niet ontbreken.  En de meeste Nederlanders komen hier voor de wijnen. Ze gaan de wijngaarden af voor een proeverij en komen terug op de camping met weer een doos van 6 flessen wijn. Een Nederlands stel, vertelde mij dat ze al 13 dozen hadden gekocht. Het rinkelde al aardig in de auto. Maar blijkbaar kon de grootste fles er niet meer bij in, want die kreeg ik voor mijn verjaardag.

Genieten

Op mijn camping is het genieten. Ondanks het continu bergaf en op lopen, wordt mijn camping steeds meer mijn plekje. Hier krijg ik weer het gevoel van een camping, in plaats van de glamping parken aan het Gardameer. Heb ik meer vrije tijd dan ik ooit gehad heb in mijn Campinghost bestaan. Geniet ik van de knusheid van de camping, van het restaurant en het uitzicht. Geniet ik van mijn leef plekje en van de mensen om mij heen. Ja, ik geloof dat ik thuiskom op mijn camping!