Hoe het nieuwe seizoen begint…

“Vorig jaar heb je voor Vacansoleil gewerkt en je hebt aangegeven opnieuw aan de slag te willen in 2019. Hierbij stuur ik je ons voorstel voor een camping waarvan wij denken dat het zeer goed bij jou zou passen. De camping heet Lac de la Liez en ligt in de Champagnestreek. Het is een nieuwe samenwerkingspartner voor Vacansoleil. Gezien hoe jij het afgelopen jaar hebt gedaan zijn wij er van overtuigd dat jij de geschikte persoon bent om deze samenwerking op te starten”.

Het zijn de eerste regels van een mailtje wat ik van mijn werkgever half november ontvang. Anderhalve maand thuis van mijn eerste avontuur en enigszins weer geland en dan deze eerste regels mogen ontvangen. Het stemt mij erg blij. Hoewel het nog maanden duurt voordat ik weer weg mag, zijn de eerste voorbereidingen voor het nieuwe seizoen bij mijn werkgever al weer in volle gang. Campings toewijzen aan de terugkerende campinghosts. Ik vind het een groot compliment, dat ik na zo’n eerste jaar als broekie van een campinghost, een nieuwe samenwerkingspartner voor Vacansoleil in mijn tweede seizoen mag gaan opstarten. Heb ik het, denk ik dan, toch ergens wel goed gedaan in mijn eerste jaar. Ik ga er over nadenken, niet zo zeer om die nieuwe samenwerking op te starten want dat is op zich prima, maar meer nog, dat ze mij nog niet de garantie kunnen geven dat mijn leefaccommodatie voor die maanden een mobile home zal zijn. Ik sta open voor veel dingen en gepraat kan er altijd wel, maar de enige “eis” die ik toch enigszins heb als Campinghost, is het hebben van een mobile home als leefaccommodatie. Terwijl ik aan het nadenken ben, vraag ik toch of ze nog een andere optie hebben als camping. Die krijg ik…..een grote camping aan de kust….Tja….ik heb ze maar even direct duidelijk gemaakt dat je mij als “berggeit” niet aan de kust neer moet zetten. Dat gaat het niet worden. Verder met nadenken en terwijl ik dat doe, komt uit het niets een telefoontje uit Eindhoven. “Marrit, als ik zeg Le Couriou, wat zeg jij dan?”. Ik denk “huh”…”dat is mijn eerste keus camping, wat ik opgegeven heb” zeg ik. “Ja precies, die is vrijgekomen voor je”. Oké, dilemma erbij. Het wordt een weegschaalkwestie. Nieuwe camping opstarten of naar mijn geliefde bergen? Omdat ik er niet uitkom leg ik het voor aan mijn ITM-mer. Duidelijk advies wat ik ontvang: “daar waar je een grote glimlach op je gezicht bij krijgt, die wordt het, kleine details zijn bijzaak, niet meer achterom kijken en volledig ervoor gaan”. Ik had geen beter advies kunnen krijgen, het heeft mij over de streep getrokken. Mijn 2e avontuur als Campinghost gaat plaatsvinden op Domaine du Couriou in de Drôme.

Weken verstrijken, de maand december gaat voorbij en in januari vraag ik aan mijn werkgever of het misschien mogelijk is of ik dit seizoen ook nog met een montageteam mee kan. Reactie blijft even uit en als ik het na tijdje er opnieuw naar vraag komt binnen een paar dagen het, niet voor mij, positief antwoord. En hoewel ik wel de opgegeven reden enigszins kon begrijpen, was ik toch teleurgesteld. Ik laat het een tijdje bezinken en probeer er toch maar een positieve draai aan te geven en zet er een streep onder. Het zou vast ergens goed voor zijn waarom ze me nu niet mee laten gaan.

In februari sta ik, als “ambassadeur” samen met een collega van kantoor een dagje op de Emigratiebeurs om potentiële werknemers voor het nieuwe seizoen te werven; campinghosts, receptiemedewerkers, animatie, en jawel ook nog medewerkers voor de montage. We hebben gekletst, gelachen, lekker gegeten, leuke gesprekken gevoerd met potentiële kandidaten maar vooral waren wij de aankleding van die enorme, kale stand die onze werkgever toegewezen had gekregen. En of dat nu zo’n succes was, vraag ik mij nog steeds af….

De voorbereiding voor mijn nieuwe seizoen laat nog even op zich wachten. Daar waar ik vorig jaar al heel vroeg begon met het inlezen en uitpluizen van activiteiten in de omgeving, laat ik het nu op zijn beloop. Is het dan de ervaring die nu al van zich laat horen en dat dat inlezen e.d. wel goed gaat komen voordat ik vertrek naar mijn camping? Dagen gaan voorbij, en ik werk inmiddels tijdelijk voor een uitzendbureau bij een scholengemeenschap. Voor even is dat prima werk om te doen, lekker sjouwen door de hele school om diverse archieven op orde te brengen. Ik heb mij wel goed vermaakt daar. Nieuwe mensen leren kennen, mooie gesprekken mogen voeren en uiteraard ook veel gelachen.

Lachen deed ik even niet toen ik een appje kreeg van mijn ITM-mer en vertelde dat ze mijn ITM-mer dit seizoen niet meer was. “What the f***?” dacht ik. Dat was niet helemaal de “afspraak” die we hadden, toch? En ondanks het feit dat ik inmiddels wel weet dat het niet het einde van de wereld is, heb ik er wel slecht van geslapen. Uiteraard weet ik dat er in elk bedrijf goede mensen komen en goede mensen gaan. Deze had van mij echter, nog niet even mogen gaan. Niet in mijn tweede seizoen. Er is een nieuwe (oude bekende voor VS) ITM-mer aangesteld. Inmiddels weet ik dat ze, met haar montageteam, het fantastische, nog groter geworden, gebied aan het ontdekken is. Weet ik ook dat zij met dezelfde passie en enthousiasme, welke ik zeker zal omarmen, mij als campinghost zal ondersteunen en aanspreekpunt zal zijn. Weet ik ook dat het wel goed gaat komen. Maar ik weet ook, dat het voor mij persoonlijk deze verandering nog wel even een dingetje gaat worden in de opbouwfase.

Halverwege maart ga ik naar de trainingsdag in Eindhoven. Het voelt goed om er te zijn. Je medecollega’s te mogen ontmoeten en met hun de ervaringen mogen delen. Het is een prima training, toch merk ik wel enige gelatenheid bij mij. Het is allemaal leuk hoor wat jullie vertellen, maarre die 26 tenten straks is wel mijn toko. Ik zal mij aan de regels, procedures, nieuwe veranderingen en de strengere wetgeving van Frankrijk gaan houden….maarre die 26 tenten straks, is wel weer mijn toko.

En zo sta ik weer aan het begin van een nieuw seizoen Campinghost zijn. Achter de schermen wordt in het winterseizoen de voorbereidingen voor dit nieuwe seizoen getroffen. Worden wij op de hoogte gebracht wat ons in het nieuwe seizoen aan veranderingen te wachten staat. Mijn tweede seizoen. Het seizoen waar ik het allemaal anders ga doen, dan in mijn eerste. Waar de ervaring nu een rol gaat spelen. Waarin ik nieuwe zakelijke en persoonlijke doelen heb gesteld, waar ik naast het werk, ook huiswerk te doen heb. Een nieuw seizoen waar ik weer zal vallen en opstaan, waar de lach en de traan ook niet zullen ontbreken, maar zeker ook een nieuw seizoen waar ik weer 1000% van zal gaan genieten.

Het tweede seizoen in een nieuw jasje. Meer verhaal, meer gevoel, confrontatie, intimiteit en meer ervaring. Een openbaar reisdagboek over mijn 2e seizoen als Campinghost. Ik en mijn toekomstplannen samen verder dromen in de Drôme.

Ik heb er zin in!