Het jaar uit….

Het is niet te vermijden dat wij meestal in December terugblikken op het afgelopen jaar. Op mooie en mindere momenten en tijden. De balans opmakend over wat er met een lach is bereikt, maar ook waar een traan is gelaten van verdriet. Het is die balans die je omarmd en mogelijk weer loslaat, alleen, met familie of vrienden. Terugkijkend op een jaar met vallen en opstaan. Vooruitkijkend op nieuwe avonturen, dromen en kansen. Weer een heel jaar om ze uit te laten komen. Het is het leven wat wij leven.

Jij bent zelf de regisseur, jij bepaalt zelf waar het goed is gegaan of waar je, achteraf gezien, het liever allemaal anders had gezien. De lach versus verdriet. Het vallen versus het opstaan. De balans versus stress. De stilte versus de muziek. Het is leven wat wij leven. Elk jaar opnieuw. Elk jaar worden nieuwe voornemens gemaakt om het nieuwe jaar weer fris en fruitig te beginnen. Ik ben daar echt geen uitzondering op. “2018 is voor jou het jaar van een grote transformatie”, zei een vriendin mij laatst. Ik geef haar geen ongelijk. Het is tijd om de balans op te maken.

EEN BLIK TERUG

Het zal velen niet ontgaan zijn, dat de grootste transformatie die ik afgelopen jaar heb gedaan het avontuur is geweest wat ik in Frankrijk voor 6 maanden als Campinghost heb mogen meemaken. In één woord: Fantastisch! Het zal velen ook niet ontgaan zijn dat dat niet allemaal met een grote lach is gebeurd. Tranen, vele tranen zijn er gevallen. Gemopper en gevloek ook, tot onenigheid toe. Maar daar tegenover staat wel onwijs veel plezier in de baan zelf, met de gasten, in de mooie omgeving en waar ik prachtige mensen heb mogen ontmoeten. Van de collega’s in het veld maar ook op kantoor heb ik onwijs veel van genoten, maar het belangrijkste is eigenlijk wel; ook heel veel van ze geleerd.

Zes maanden vertoeven op een camping, alleen in een stacaravan, leer je jezelf ook goed kennen. Ik leerde mijzelf pas goed kennen in het hoogseizoen. Dat klinkt misschien wat vreemd, maar juist in het hoogseizoen komt de rust. Na een, voor mij, moeizame opbouwfase, waar ik aan één stuk door geknald hebt, kwam de rust in het hoogseizoen, waar ik, bij wijze van, alleen maar een glimlach op moet zetten naar de gast. In rusttoestand ga ik denken, veel denken. En kwam ik tot het besef, dat dit leventje mij prima bevalt; de vrijheid, het avontuur, het “eigen baas” mogen zijn, dat ik veel meer in mijn mars heb, dan dat ik van tevoren had bedacht én het leren beseffen dat ik maar heel weinig nodig heb in het leven om gelukkig te zijn.

Thuisgekomen, kon ik moeilijk landen en aarden. Ik was niet thuis. Ik was daar, wat ik met alle liefde heb omarmd en waar ik verliefd op ben geworden. Het heeft ruim anderhalve maand geduurd voordat ik uiteindelijk kon zeggen: “ik geloof dat ik weer thuis ben”. Ik heb echter wel gelijk bij thuiskomst, mij ingeschreven voor een cursus Frans. In Frankrijk zijn als Campinghost en niet echt Frans kunnen spreken, was voor mij “not done”. Na een paar maand van Franse les te hebben gevolgd en nog te gaan, kan ik nu dan toch met enige trots zeggen: “Je parle un peu mieux le français”. Het begrijpen, het lezen en zelfs het praten gaat allemaal wat beter, maar het neemt niet weg dat het nog steeds een moeilijke taal is om te leren.

Op de valreep van dit jaar dan toch nog ANVR gecertificeerd Reisbegeleider mogen halen is voor mij de kers op de taart. De volgende stap in de reiswereld is gezet. Dat ik verder en meer wil in de reiswereld is voor mij geheel duidelijk. Hoe ik er uiteindelijk kom, zal in de toekomst moeten blijken. Het afgelopen jaar was een prachtige, leerzame leerschool, maar inmiddels staat mijn blik vooruit op het nieuwe jaar.

EEN BLIK VOORUIT

Dromen gaan verder. In het nieuwe jaar mag ik weer als Campinghost een avontuur aangaan in Frankrijk. Verder dromen in de Drôme. Weliswaar minder lang als afgelopen jaar, en ja, dat was even een domper, maar het plezier zal er zeker niet minder om worden. Sterker nog, de voorbereiding is inmiddels al gestart ook al duurt het nog een aantal maanden voordat ik pas vertrek. Het kan voor mij niet vroeg genoeg beginnen. De eerste artikelen ter verfraaiing van de receptietent zijn inmiddels al in huis, en ook de toeristische boeken en kaarten over deze streek ontbreken niet meer. Ik heb mij al voorgenomen dat ik het volgend seizoen het allemaal anders aan ga pakken dan afgelopen seizoen. Het is nu de ervaring die ik mee ga nemen. Hoewel ik ook al wel weet dat het volgende seizoen weer gepaard zal gaan met vallen en opstaan.

Dat ik mijn vleugels uit wil slaan in de reiswereld en het liefst op pad wil zijn, is iets wat ik in het nieuwe jaar verder wil gaan onderzoeken. Ik merk de onrust in mijn lijf. Ik wil dat nieuwe pad graag in. De droom voor een eigen camping bestaat nog steeds. Zachtjes aan struin ik de sites af waar campings te koop worden aangeboden, uiteraard het liefst in Frankrijk en in de buurt van de bergen. Ik ben er echter al wel achter dat ik een rijke (zaken) partner tegen het lijf moet gaan lopen of een crowdfunding op moet gaan starten. Man, man, wat een prijzen. Maar ja, zoals vaak, er zijn meerdere wegen (en mogelijkheden) die naar Rome leiden. Dus wie weet. 

Het is seizoenswerk wat ik heb. Voor de rest van het jaar zal de zoektocht naar werk worden voortgezet. Dat ik inmiddels bij een grote touroperator in beeld ben als Reisbegeleider voor de sportieve wintersportreizen is voor mij al een opsteker. Het levert weliswaar voor nu nog even niks op omdat de reizen inmiddels al zijn verdeeld, maar het is al wel weer een stapje vooruit. Met kleine stapjes, weet ik, kom ik er ook wel. Het zal altijd gepaard blijven gaan met vallen en opstaan. Eén ding weet ik wel zeker, ik zal mijn hart blijven volgen. Wellicht zal ik dan soms een stapje terug moeten doen, en dat zal ik accepteren, maar mijn dromen zullen blijven bestaan en mijn zoektocht ook.

Dan hebben we nog de goede voornemens voor het nieuwe jaar. Eén heb ik inmiddels genoemd. Op de camping ga ik het compleet anders aanpakken dan afgelopen jaar. Zeker in de opbouwfase. Ja, het is een andere camping, andere omgeving, andere situaties, nog meer tenten, maar het is wel de ervaring die ik nu mee ga nemen. Zien jullie inmiddels weer die bigsmile op mijn gezicht? Ik heb er nu al zin in!

Voornemens. Ze zijn zo makkelijk te breken, daarom maak ik ze eigenlijk ook nooit. Volgens mij gaat het er meer om hoe jij in leven staat en wat jij er zelf van maakt en wat jij een ander gunt. Mijn balans is opgemaakt. Er staat een nieuw jaar voor de deur, met volop nieuwe kansen en avonturen, iets wat ik altijd aan zal blijven grijpen. Ook in het nieuwe jaar blijf ik regisseur over mijn eigen leven. Ik blijf mijn hart volgen, want ik LEEF!

Tot volgend jaar….