Stoer en gaaf vindt men het als ik ze vertel over mijn nieuwe baan als Campinghost. En dan ook nog voor een halfjaar vertrekken naar Frankrijk om die baan daar uit te gaan oefenen. Vindt men het stoer en gaaf omdat ze het mij gunnen? Of vindt men het stoer en gaaf dat iemand compleet het roer omgooit en haar hart gaat volgen en dat men zelf in gedachten heeft waarom doet zij het wel, en ik niet? Ik zie ze denken, ze glimlachen, wensen mijn veel succes en dat is het. De ogen van men verraden hun gedachten. Het belangrijkste in alles hierin, hoe stoer en gaaf vind ik het eigenlijk zelf?
Met het diploma van het IVOR op zak, aan de slag gaan als Campinghost voor Vacansoleil in Frankrijk. Het is net of er een droom uitkomt. Ik, die altijd in de financiële sector heeft gewerkt, altijd kantoorbanen heeft gehad. Diverse studies heeft gevolgd om maar te blijven groeien in die sector. Vaak gekozen heeft voor de zekerheid en veiligheid. Ik had het toch prima voor elkaar allemaal? Een twee-onder-één kapper laten bouwen, een auto op de oprit, en een prima salaris. En toch is het ergens gaan knagen. Na twee vlak op elkaar volgende langdurige werkeloosheidsperiodes ga ik de waarde van het geld en het leven anders inzien. Kom ik op die leeftijd waarvan ik ga denken: “nu ga ik mijn hart volgen”. Ga ik het tweede deel van mijn leven dat doen, waar mijn lach nog breder zal worden. Bedenk ik mij dat geld, maar geld is. En ga ik dat doen, wat velen niet durven: het roer omgooien.
Ik vind het stoer en gaaf van mijzelf dat ik deze eerste stap heb genomen. Ik vind het stoer en gaaf van mijzelf dat ik die reisopleiding ben ga doen die ik nodig heb om mijn hart te gaan volgen. Vind ik het stoer en gaaf dat ik over een aantal weken in de auto stap richting Frankrijk om mijn nieuwe baan als Campinghost te gaan uitvoeren. Niks geen nette kleding en hakken meer voor het werken op kantoor, maar gewoon straks in korte broek, poloshirt en teenslippertjes aan naar mijn receptietent lopen. Zien jullie die bigsmile nu op mijn gezicht?
Dat men het stoer en gaaf vind dat ik dit ga doen, blijf ik bijzonder vinden. Waar is dat op gebaseerd? Men ziet de gaafheid van deze baan, te rooskleurig in. Men weet niet wat er daadwerkelijk allemaal echt bij komt kijken. En juist dat weet ik inmiddels door de opleiding en mijn nieuwe werkgever wel. Dat het stoer en gaaf is om naar het buitenland tijdelijk te vertrekken, is de keuze die ik maak. Mijn hele sociale leven blijft in Nederland achter. Zal ik het gaan missen, ik zal het meemaken. Ik weet wel, dat door het internet e.d. de hele wereld vele maler dichterbij is dan men daadwerkelijk denkt. Ik denk juist dat de afstand en het contact met mijn sociale leven in Nederland, daar in Frankrijk waardevoller gaat worden.
Twenty-four-seven klaar staan voor je gast, is ook iets waar men niet aan denkt bij het stoer en gaaf vinden van deze baan. Maar ik weet dat als campinghost inmiddels wel. Het is wederom de keuze die ik gemaakt heb om deze baan te gaan doen. Dienstbaar opstellen is een competentie die ik hoog in het vaandel met mij meedraag. Ik wil het ten alle tijden mijn gast naar het zin maken, ten koste van mijzelf. De gast gaat voor. Hoe stoer en gaaf is dat dan?
Is het stoer en gaaf om mijn ruime bed en haard achter te laten om vervolgens een halfjaar lang in een stacaravan van 20 m2 te gaan wonen? Wat doe je dan met je woning, krijg ik nu vaak te horen. Ik reageer laconiek door te antwoorden dat mijn huis gewoon daar blijft waar die staat. Het is maar een huis. De waarde van een thuis zal ik daar in Frankrijk gaan ontdekken, ik vraag mij juist af of ik dit allemaal wat ik hier thuis heb, daadwerkelijk wel nodig heb.
Het roer omgooien doet men niet zomaar, daar zit wel een gedachte en gevoel achter. Dat men dit stoer en gaaf vindt, dat ik deze stap heb gezet, is dat men alleen maar de leuke kanten inziet wat deze baan in gaat houden. Het is meer dan dat alleen. Het is een keuze die ik gemaakt hebt. En alleen ik, kan met 100% zekerheid zeggen, dat ik dat van mijzelf juist heel stoer en gaaf vind.
