Augustus

Augustus. De maand waarin de gemoederen van de gasten nog wel eens hoog op kan lopen. Ze weten niet zo goed hoe om te gaan met de warmte. Ouders stappen al verhit de auto uit en lopen hun stress van de lange autorit af te reageren op de kinderen, die inmiddels hyper rondspringen. Augustus. De maand van het klagen. Vertonen van diva-gedrag, stress en egoïsme. Gasten die heel gezellig met je kunnen kletsen, maar bij vertrek je respectloos kunnen behandelen. We worden er door de werkgever voor gewaarschuwd. Dat Augustus de lastigste maand is van het seizoen. “Blijf klantvriendelijk, verleen de service die de gast wil hebben, hoor de klacht aan en vat het niet te persoonlijk op, het ligt niet aan jou”.

Het is niet mijn favoriete maand om in te werken. Dat geldt niet alleen voor mij, maar ook voor de campingmedewerkers zelf. Bij de receptie, het restaurant, bij de animatie en de maintenance. Het zit blijkbaar in ons DNA, dat wij vriendelijk blijven om de gast zo goed als mogelijk naar hun te zin te maken. Maar ondertussen tellen wij wel de dagen af van de maand Augustus.

Klantvriendelijk

Het is 21.00 uur. Mijn telefoon gaat en ik hoor een hijgende stem in mijn oor. Een Engelse gast heeft problemen met de afvoer. Het water komt in de wc naar boven. Daarnaast weet hij mij al hijgend te vertellen, blijkbaar loopt hij de berg op, dat er drie zieken in het gezin zijn. Dat ze echt wel een wc nodig hebben. Dat begrijp ik. Ik leg hem uit dat ik even in overleg ga met de camping zelf en dat ik hem op de hoogte ga houden.

Terwijl ik mijn uniform weer aantrek, inmiddels had ik deze vervangen door vrije tijds kleding, ga ik bedenken, hoe ik dit moet gaan aanpakken. Ik loop naar het restaurant, ga naar mijn favoriete ober, leg uit wat er aan de hand is en hij stuurt mij door naar de security en de directrice van de camping. Ik wandel naar de security, ik leg weer uit wat er aan de hand is en we besluiten om de directrice op de hoogte te brengen. Ondertussen komt de Campinghost van Vacansoleil op zijn blote voeten op zijn gemak aangelopen. Ik moet altijd lachen als ik hem zie. Geweldige vent is het. Ook hem vertel ik wat er aan de hand is. Met zijn drieën zijn we even in overleg met elkaar.

Oplossing

Het wordt mij duidelijk dat er ’s avonds geen maintenance meer op de camping aanwezig is. Ik kijk er een beetje raar van op, maar ok. Mijn gast belt mij na amper 10 minuten weer, met de vraag wat de stand van zaken is. Ik vertel hem dat wij er mee bezig zijn, maar dat het niet binnen 10 minuten geregeld is omdat er geen maintenance meer op de camping aanwezig is en ik voor hun geen andere accommodatie heb omdat ik vol zit. Ik verzeker hem dat we echt naar een oplossing aan het zoeken zijn.

De security zit inmiddels in telefonisch overleg met de directrice van de camping. Een paar minuten later komt hij triomfantelijk naar buiten met een sleutel. Mijn gasten mogen een nachtje in een accommodatie van de camping zelf. Hartstikke mooi! Samen met de security en de Campinghost van Vacansoleil in het golfkarretje, die gezellig spontaan even meegaat, sjezen we naar boven. Ik ben nog nooit zo snel en hard naar boven gesjeesd met zo’n ding. Mijn collega en ik moesten zowat elkaar vasthouden om er niet uit te vallen.

Ik vertel de gast dat ze even een nachtje mogen slapen in een accommodatie van de camping zelf, dat security hun zal gaan brengen en dat de volgende morgen de afvoer gemaakt gaat worden. Gast blij, wij blij, een mooi staaltje van samenwerken, klantvriendelijkheid en verlenen van service. Alles weer goed toch, zou je denken?

De volgende morgen

De volgende morgen krijg ik van de campingreceptie door, dat het maken van de afvoer wat later op de ochtend gaat plaatsvinden, want de maintenance was eerst nog druk bij het zwembad. Ik geef dat door aan mijn gast en vertel hem ook dat ik hem laat weten wanneer ze terug kunnen naar hun eigen accommodatie. Twee uurtjes later, kunnen ze terug naar hun accommodatie. Vraagt de gast mij, wat hij moet doen met de sleutel van de camping. Ik ben even stil en zeg tegen hem: “die kunt u afgeven bij de campingreceptie en wellicht kunt u ze even bedanken voor het gebruik van de accommodatie”. De gast stemt ermee in en geeft mij gelijk dat hij dat inderdaad wel even kan doen.

Later op de dag loop ik nog even naar de gasten toe, kijken of alles in orde is. We raken aan de klets, de gasten bedanken mij vriendelijk voor de verleende service en de gegeven oplossing. Alles goed weer toch, zou je denken?

Respectloos

Een aantal dagen later wandel ik weer naar deze gasten toe, om te vragen hoe laat ze de volgende dag denken te vertrekken. We kletsen weer wat over de vakantie, over de camping, gewoon de gebruikelijke koetjes en kalfjes. Hij vertelt me dat ze aardig vroeg in de morgen willen vertrekken. Ik leg ze uit wat ze moeten doen met de schoonmaak en met sleutel.  Ze vinden het duidelijk allemaal. De volgende dag, wat later op de morgen, loop ik weer naar hun accommodatie toe en zie tot mijn verrassing dat ze er nog zijn. Ze hadden zich verslapen. Kan gebeuren. Ik vertel ze dat ik bij de accommodatie voor hun bezig ben en deze weer gereed ga maken voor nieuwe gasten, zodat zij even langer de tijd hebben om op te ruimen en schoon te maken. Ze bedanken mij voor de extra tijd die ze krijgen.

Terwijl ik bezig ben in die andere accommodatie, wordt het opeens verdacht stil in de accommodatie achter mij. Ik maak mijn werk af en ga terug naar de eerste accommodatie. En wat ik daar aantrof, dat is met geen pen te beschrijven. Zo’n zwijnenstal, hoe dan jongens? Waar heb ik dat aan te danken? Ik heb echt een kwartier van verbazing en ongeloof daar gestaan. Daarna werd ik heel boos. En die boosheid duurde de hele dag.

Hoe respectloos sommige gasten met je omgaan, ze je beschouwen als ‘slaaf’, terwijl jij alles er aan doet om ze een fijne vakantie te geven. Ik begrijp de gasten van tegenwoordig niet meer zo goed, blijkbaar is dit het nieuwe ‘normaal’ geworden. Ik kan daar nog niet zo goed tegen.

Augustus

De dagen worden hier al weer korter, het lontje van sommige gasten ook. De laatste dagen van Augustus zijn ingegaan. We kunnen bijna weer rustig ademhalen. Het is zeker niet mijn favoriete maand, maar ik heb het weer overleefd.

De nieuwe gasten, van die ene accommodatie die achtergelaten was door de vorige als een zwijnenstal, gaven mij een compliment voor de keurig netjes schoongemaakte accommodatie. Kijk, die gasten zijn er gelukkig ook nog, daar fleur ik weer van op….Alleen, het lampje in de slaapkamer deed het niet……

Bijna voorbij de maand Augustus.