In je hart een verlangen voelen, maar deze gevoelens vervolgens niet omzetten in acties. Herkenbaar? Dat is jammer, want door het volgen van je hart kan het leven zoveel mooier, inspirerender en leerzamer zijn en kun je er meer van genieten. Je ontdekt zoveel meer over jezelf en wat allemaal mogelijk is. Doordat ik 2 jaar geleden mijn hart ben gaan volgen, ben ik een onbekende weg ingeslagen. En juist in het onbekende leer ik mezelf het beste kennen. Ik zie nieuwe kanten van mezelf en ontdek ik veel meer van wat ik allemaal kan, dan dat ik dat van tevoren had kunnen bedenken. Dit seizoen, in de voor mij, in alle opzichten, verrassende Drôme heb ik die nieuwe kant nog meer leren omarmen.
Het was in de opbouwfase dat ik maar niet kon begrijpen waarom mijn voorganger van vorig seizoen, de gasslang aan het gasstel had laten zitten. Ik vond dat erg onhandig met veel gemopper als gevolg. “Want ik moet eerst de gasslang door het gaatje doen, voordat ik het gasstel aan kan sluiten”, dacht ik toen. Totdat ik, in de laatste fase van de opbouw enigszins wat in tijdnood kwam, er even voor ging zitten en dacht: “waar kan ik nu tijd inhalen?”. Jawel, de gasslang aan het gasstel laten. Scheelt veel tijd. Het laat zich raden, wat ik nu tijdens de afbouwfase met de gasslang van het gaststel gedaan heb.
Wanneer je vanuit je hart werkt, geeft dat enorm veel voldoening. Het is zeker hard werken, maar juist als je vanuit je hart werkt, zie je dat niet meer als werken, maar meer als passie. Als je vol met passie en liefde werkt, is dat ook wat je terugontvangt na je inzet. Dat geeft pas de voldoening. Dan is geld echt niet belangrijk.
De gasten geven mij dit seizoen de voldoening. Als Campinghost kun je je nog wel eens druk maken over hoe een tent is neergezet of je gaat denken; “o jee, als die tent maar geen water vat na een fikse regenbui”. Ik probeer dan toch nog e.e.a. iets daaraan te doen. Maar vervolgens zijn het juist de gasten die daar volledig niet moeilijk over doen. Als ik na een fikse regenbui mijn rondje langs de tenten loop en ik kom bij een, in mijn ogen, wat lastige tent, en vraag of alles goed is gegaan, krijg ik met de nodige humor een reactie met een plat accent uit die tent: “Marrit, alles top hier, wie hadden alles hoog en droog stoan. Wie hebb’n de slippers an, omdat de Drôme 2.0, rechts binnenkwam en links er weer uut stroomde, wie hebb’n effe pootje gebad’n. Maar verder alles goed hier, kan gebeur’n dit, geen probleem”. Ik kan daar, en de gast dus ook, de humor van inzien. En de waardering die ik ontvang als ik in zulke gevallen even mijn rondje doe, dat is de voldoening die ik als Campinghost dan enorm kan waarderen.
Het is mijn eigen unieke weg die ik afleg om mijn hart te volgen, om mijn dromen waar te maken. In mijn receptietent had ik dit seizoen, naast alle toeristische informatie e.d., ook mijn boekje: “De belevenissen van een Campinghost”, van het vorige seizoen neergelegd. Deze is door verscheidene gasten en overige campingmedewerkers gelezen. En steevast kreeg ik terug: “wat gaaf dat jij je hart hebt gevolgd, dat je het roer omgegooid hebt, wat een moed, wat inspiratievol”. En dat laatste is zeker zo. Ik kan communiceren in woorden, maar daden zeggen zoveel meer. Wanneer jij laat zien, dat jij je hart volgt, inspireer je automatisch je omgeving, ook al zullen vele mensen niet die stap durven wagen en/of begrijpen.
Door het ontmoeten van nieuwe mensen, die dezelfde passie en liefde voor het werk hebben, die ook hun dromen hebben waargemaakt, of er nog mee bezig zijn kom je eerder op dezelfde plekken. Het geeft veel energie om gesprekken met gelijkgestemden te ontmoeten en elkaar te inspireren. Het is een leerzame weg, waar ik steeds weer in nieuwe situaties kom en daardoor iedere dag leer.
En dit seizoen heb ik weer veel geleerd. De toekomstdroom hebben voor een eigen camping staat zeker nog wel open. Echter, nu wel in een ander perspectief. Het ontmoeten van de campingbeheerders van deze camping heeft mijn droom doen bijstellen. Een camping kopen zoals dit formaat, loopt al gauw in de miljoenen. Dat heb ik niet achter de hand, mijn huis is niet zoveel waard en het winnen van de staatsloterij blijft ook een illusie. Nee, dan is campingbeheerder in loondienst zijn, wellicht ook nog een optie die verder uitgewerkt kan worden. Uiteraard komt daar natuurlijk ook nog heel veel bij kijken zoals ik het op deze camping heb mogen meemaken. Door steeds meer dingen uit te werken wordt er een nieuwe blik aan mogelijkheden geopend, dat geeft energie, het geloof in mezelf en het kweken van zelfvertrouwen.
Het is niet alleen het leren van mijn toekomstdroom wat dit seizoen centraal stond, maar ook het leren over mezelf en die was in dit seizoen aardig aanwezig. Door het ontmoeten van mijn maatje, ITM en campingbeheerders zijn er diverse, soms diepe, gesprekken gevoerd. Om mijn hart te blijven volgen moet ik mijn angsten leren loslaten. In dit seizoen was ik in het begin meer bezig met het verleden en de toekomst dan met het hier en nu waarvoor ik naar Frankrijk was gekomen. Het enthousiasme en plezier was er nauwelijks, kon ik niet echt genieten van mijn werk. Pas na de komst van de eerste gasten kwam het geloof in mezelf en in het werk terug, kon ik weer die Campinghost zijn, die ik zo graag wil zijn. De perfecte Campinghost. Dat zit wel in mij, de perfectionist willen zijn. Alles goed willen doen, de angst hebben om te falen en niet tegen kritiek kunnen. Niemand is perfect, ik ook niet. Ook in dit seizoen heb ik mijn fouten wel weer gemaakt.
Door mijn hart en dromen te blijven volgen zal ik uit mijn comfortzone moeten stappen. Daar zit de groei en tevens ook de groeipijn in. Het verleggen van grenzen en willen blijven groeien, maar ook een fout durven maken en weer opstaan en een nieuwe levensles te hebben geleerd. Mijn eigen leven leiden en mijn eigen verantwoordelijkheden daarin nemen. Single Campinghost zijn was voor mij dit seizoen, de beste zelfreflectie die er is.
“Verrassende Drôme” als titel voor de afsluitende blog van dit seizoen, zal wellicht bij de lezer, na het lezen, als een verrassing binnen kunnen komen. Ik had wel weer kunnen schrijven dat ik, net als vorig seizoen, “Als een god in Frankrijk” heb geleefd, wat ook zeker zo is, maar dan blijf ik in herhaling vallen. Juist nu heb ik mijn toekomstdroom met jullie gedeeld, heb ik hier en daar over het seizoen gehad en wilde ik die inspiratie bij de lezer overbrengen om je hart en dromen te gaan volgen.
Ik heb zeker genoten van dit 2e seizoen als Campinghost. Ik heb het “anders” beleefd dan vorig jaar, maar desalniettemin heb ik weer genoten. Van de prachtige omgeving, van de camping, van mijn werkgever en ITM, van mijn maatje, maar vooral van mijn gasten. Gasten waar ik veel mee heb gelachen, op de jeu-de-boule-baan heb gestaan, die mij op de dansvloer hebben gekregen, waar ik heerlijke pizza’s mee heb gegeten, een borreltje mee heb gedronken en die mij weer iets wijzer hebben gemaakt over de “bloemetjes en de bijtjes”.
Campinghost mogen zijn, het is mijn passie, mijn liefde, de vrijheid die ik zo graag wil. Ik heb er nooit spijt van gehad om het roer compleet om te gooien. Het blijft zonde om te blijven af te vragen hoe iets zou zijn geweest of jarenlang te blijven dromen en/of nadenken over je dromen. Volg je verlangens en je hart. Je zal er nooit spijt van hebben. Want wat heb je te verliezen of wat is het ergste wat er kan gebeuren? Misschien is dat wel het niet waarmaken van je dromen. Het leven van je dromen maakt je al een rijk mens op zich. Ik kijk nu alweer uit naar het volgend seizoen, waar ik hopelijk terug mag keren en verder mag dromen in de Verrassende Drôme.
