Cont du Bof

Over twee weken zit ik hier drie maanden. Drie maanden met vallen en opstaan, maar zeker ook drie maanden met heel veel plezier. Een bofkont voel ik me zeker, dat ik dit werk zo hier in Frankrijk mag doen. Het werk wat volledig mijn hart is. Dit blog gaat niet over het “bofkont” mogen zijn om dit werk te doen. Wij Nederlanders begrijpen snel dat “Cont du Bof”, voor “Bofkont” staat. Een Fransman zal die humor en deze taal niet begrijpen.

Het is voor mijn werkgever geen punt, dat ik de Franse taal niet goed machtig ben. Je verstaanbaar maken in het Engels en Duits is prima genoeg. Ik merk nu wel dat ik het wél best lastig vind dat ik de Franse taal niet goed kan spreken. Zolang het langzaam gaat, kan ik woordjes opvangen en het enigszins begrijpen. Maar een Française of Fransman spreekt niet langzaam. Daar kan ik echt geen touw aan vastknopen als die beginnen te ratelen. Toch laat ik me niet kennen, ik wil en zal die taal op een dag onder de knie hebben. Het is een mooie taal, maar een lastige om te leren.

Overal waar ik hier kom, in winkels, restaurants, kapper en zelfs hier op de camping en ik heb een vraag, begin ik vloeiend te spreken: “Je ne parle pas Français trȇs bien, parlez vous Anglais?” Het zit er inmiddels ingebakken. Ik heb de woorden nog niet uitgesproken, of ze kijken je verschrikt aan en je ziet ze denken van, (dat dan wel weer in het Engels): “O, my god”. Dat iemand op leeftijd de Engelse taal niet machtig is hier, kan ik nog wel begrijpen. Maar hallo, ook de jongeren spreken niet of nauwelijks de Engelse taal.  Is het puur het chauvinisme van de Fransen, of zijn wij, Nederlanders, zo goed onderlegd met onze talenkennis? En willen wij, overal waar wij komen in de wereld, ons zo goed mogelijk verstaanbaar maken, veelal in het Engels? Zijn wij dan “bofkonten”, dat wij dat graag kunnen? Hoe is het dan toch mogelijk dat wij dat wel willen én kunnen en de Fransman niet?

Ik heb mij in het begin ook erg verbaast over het feit dat de eigenaar van deze camping totaal geen Engels kan. Hoe kun je dan een camping runnen, als het gros in de zomer buitenlandse gasten zijn? Die spreken echt geen woord Frans, zoals de eigenaar dat wellicht denkt. Telkens als ik een vraag aan hem heb of ik wil iets anders weten, dan doe ik dat in het Frans, omdat ik die taal wil leren. Op de één of andere manier komt het besef bij hem binnen, dat ik moeite doe om mijn vragen in het Frans te stellen, dat hij nu langzaamaan Engels tegen mij terug gaat praten. Is dat nu een vorm van “Omdenken?”.

Er zijn op deze camping twee stagiaires werkzaam. Ze doen alle twee een toeristische opleiding. Van de week sprak ik één van hen. We hebben een gesprek in het Engels. Het is charmant Engels, maar oké, het is voor beide wel begrijpelijke taal. Ik vraag haar hoe het toch komt waarom Fransen geen Engels willen spreken. Het antwoord zit hem o.a.in het onderwijs. Op de basisschool in Nederland wordt al Engelse les gegeven. Hier in Frankrijk totaal niet. In het voortgezet onderwijs krijgen de leerlingen hier amper Engelse les. Hooguit 2 uur in de week. Bijzonder vond ik ook dat zelfs op een Toeristische opleiding die zij doet, nauwelijks Engels wordt gegeven. Alles gaat in het Frans.

Ook in de media gaat alles in het Frans. Net als in Duitsland, worden ook hier films en tv-series nagesynchroniseerd in de taal van het land. Op de radio is het zelfs wettelijk vastgesteld dat minimaal 40% Franstalige muziek moet zijn. Dit alles speelt een grote rol in de taalkennis van de Fransen. Wij kijken relatief veel Amerikaanse – en Engelse tv-series en films en luisteren veel naar Engelstalige popmuziek, en leren zo meer van de Engelse taal. Als je zelden tot nooit met een vreemde taal in aanraking komt, leer je hem ook niet zo goed. Een kind verwerft een bepaalde moedertaal dankzij zijn naaste omgeving. Een kind hier in Frankrijk hoort dus alleen maar Frans, Frans en nog eens Frans. Een leuke meezinger in het Engels op de radio zingen wij vrolijk mee en begrijpen over het algemeen de tekst van het nummer. Geldt dat nu voor een Fransman hetzelfde? Of zingen ze wel mee en begrijpen ze geen snars van wat er wordt gezongen?

Perfectionisme viert hoogtij in Frankrijk. Spreek je een taal niet, of niet vloeiend? Waarom zal je het dan willen spreken? Of ligt dit “taalprobleem” hoger? De Franse overheid neemt de Franse taal in bescherming en vindt de Engelse taal niet “groot” genoeg om het een prioriteit te geven in het onderwijs. Het zit hem ook nog in het cultuurverschil. Wij willen én kunnen vreemde talen leren, om onszelf verstaanbaar te maken in de wereld, omdat wij daar mee opgegroeid zijn. De Fransen zijn dat niet. Het is een heel groot land wat alles van wintersport- tot zomervakantiegebieden heeft en de taal strekt zich uit tot ver in België, wat heb je er dan aan om Engels te spreken? Dit alles nu wetende kunnen wij de Fransen het dan nog kwalijk nemen dat het gros geen Engels kan spreken?

Toch voel ik mij wel een “Cont du Bof”, dat ik deze mooie, maar ook lastige taal mag leren hier. Ik kan de humor er wel van inzien bij weer een gebrekkige zin richting de campingeigenaar en visa versa. Ik geloof er echter niet zo in, dat ik na een halfjaar Frankrijk, vloeiend Frans zal spreken, daar is wel iets meer tijd voor nodig. In het najaar wil ik Franse les gaan nemen. Als iemand nog tips heeft, dan hoor ik dat graag!

Tot die tijd blijf ik opletten op de Franse woorden, probeer ik de taal langzaamaan te begrijpen en te gaan spreken. Vloeiend zal het niet gaan, behalve: “Je ne parle pas Français trȇs bien, parlez vous Anglais?”