13

Jij hield mij in de ban dit seizoen. Jij, die mij vanaf het begin tot het eind bloed, zweet en tranen heeft gekost. Waarbij ik mijn hart elke keer vasthield naar een fikse regenbui. Je had je ritsen ten aller tijden gesloten en toch liet je water toe. Ik kon maar niet begrijpen waarom je dat deed. Ik was toch lief voor je geweest? Ik had je mooi gemaakt, net als al je vriendjes in de rij. Ik was trots op je. Jij kreeg van mij nummer 3. Het was echter de eigenaar die daar moeite mee had en ik was genoodzaakt om je nummer te wijzigen naar 13, hetzelfde als het plaatsingsnummer op de

campingplattegrond. Vanaf toen ging het ook steeds vaker mis met je. Jij was er niet mee eens en je werd vanaf dat moment het vervelendste jongetje van de klas.

Het begon in de opbouwfase en het voorseizoen. Wij hadden al snel gezien dat jij niet op een hele mooi plek stond. Van alle kanten liep het scheef af. Op Social Media werd je gesteund door mijn volgers. “Wie plaatst er nou zo een tent?” “Geen wonder dat de tent dan volloopt met water”. Maar wij konden daar niet veel tegen doen, volgens de campingeigenaar kon het wel en viel het allemaal wel mee. Jij bent toch op aanraden van ons, wat naar achteren gezet, in de hoop dat het wellicht wat beter zou worden. Maar scheef bleef je staan, en dat maakte jou alleen maar chagrijniger. Want jij was ook diegene waar de gasten verticaal in konden slapen. Een ultieme relatietest voor stellen waar de sleur erin was geraakt. En ik moet je zeggen, enige trots ben ik wel op je. Geen enkele klacht heb ik hierover gehad. Het verticaal slapen is de gasten blijkbaar goed bevallen.

Regenen kan het hier ook behoorlijk. Het zijn geen kleine buitjes meer. Stortregens en met bakken tegelijk komt het hier naar beneden. Als een kolkende rivier stroomde het naast je, onder je en ja, zelfs uiteindelijk in jouw tent. Het water bleef als een rivier van de berg stromen ook al scheen het zonnetje al weer twee dagen. Na zo’n fikse regenbui liep ik altijd mijn rondje langs de tenten en ik vroeg altijd aan de gasten of alles goed was gegaan en droog was gebleven. Ook bij jou. De gasten hebben elke keer mijn advies gevolgd door de ritsen bij de deur dicht te doen. Daar was ik allang blij mee. Bij de wisseling van oude naar nieuwe gasten kwam ik echter vaak tot de ontdekking dat jij dan toch weer water had toegelaten, wellicht geen grote hoeveelheden zoals in het begin, maar toch, het was wel weer water. Het water zou omgeleid gaan worden. Tot op heden moet dat nog steeds gebeuren.

Jij hebt bakken water toegelaten. Meer dan ik in mijn rapportages heb vermeld. Ik heb telkens weer jouw ritsen opengezet, zodat het water er weer uit kon stromen. Ik heb je weer leeg gepakt, schoongemaakt en de binnententen met haar bedden er weer ingezet. Ik heb op je gevloekt en het heeft me bloed, zweet en tranen gekost. Op een gegeven moment heb ik daar een berusting in gevonden. Ik kon weinig anders voor je doen dan je alleen maar weer leeg te pakken en schoon te maken en met een grote glimlach en met mijn dringende advies de volgende gast in jouw tent welkom te heten. Op den duur werden wij wel vriendjes van elkaar. Want ook jij liet de volgende gast weer toe.

Het seizoen is nu nagenoeg voorbij en de afbouwfase is begonnen. Al een aantal van je vriendjes zijn afgebouwd. Hoewel ik eigenlijk moest wachten op groen licht om verder te gaan met de volgende fase van de afbouw, ben ik vandaag toch maar aan jou begonnen. Ergens had ik een onderbuik gevoel dat je nog een laatste stuiptrekking voor mij had. Waar ik normaalgesproken twee tenten per dag in de afbouw doe, wist ik van tevoren dat ik met jouw tent een hele dag bezig zou zijn. En ja, jij had inderdaad nog een toegift voor me in petto.

Maar weet je, ik heb vandaag jouw tent met plezier afgebouwd. Ik heb in jouw tent gezongen en gedanst met de muziek in mijn oren, ik heb weer je ritsen opengezet en het water weg laten stromen en ik heb je weer schoongemaakt en verder afgebouwd. Het heeft mij geen tranen meer gekost, wel weer bloed en zweet. Dat was zeker een leuke toegift van je. Ik heb je nog een keer laten zien aan de campingeigenaar, in de hoop dat het kwartje nu eindelijk bij hem gaat vallen dat er hier iets aan gedaan moet worden. Want dit verdien je niet. Jij moet ook een heel seizoen in volle glorie zonder problemen kunnen staan.

Je staat nu nagenoeg leeg. De inventaris ligt opgestapeld voor in je tent en daar waar nodig ook weer ingepakt. Zelfs je nummer 13 heb ik van je verwijderd. Je had zeker je nukken dit seizoen, maar toch ben ik het hele seizoen lief voor je geweest, dus ik vraag nog één gunst van je.

Over een paar weken komt de demontageploeg en gaat jou helemaal afbreken en blijft er niks meer van je over. Laat ze zien, dat je een echte tent bent. Laat ze zien dat jij ook watervrij kunt zijn. Een demo wil direct afbreken, die zitten niet te wachten om eerst nog een tent leeg te laten stromen. Ook mijn ITM-mer baalde van deze plek en ook zij wil niet nog een keer haar charmes in de strijd gooien bij de campingeigenaar dat hij nu echt iets aan deze plek gaat doen. Het moet nu toch wel duidelijk zijn. Dus doe het voor mij, je bent helemaal afgesloten, dus het is echt niet meer nodig om water toe te laten. Laat nou zien dat je het echt kunt! Maak mij trots op je.

Je was mij er eentje dit seizoen. En hoewel je het vervelendste jongetje van de klas was, had ik je ook lief. Je behoorde nu eenmaal tot mijn team. En mijn team had ik lief dit seizoen. Ik zal geheid volgend seizoen vriendjes van je tegen gaan komen, die dezelfde problemen hebben. Ik zal mij daarin berusten, want ik weet nu dat het allemaal wel goed gaat komen. Wellicht denk ik dan nog wel even aan je terug en kom ik tot de conclusie dat het misschien altijd nog wel erger kan. Ik gun je volgend seizoen het mooiste plekje van de camping en dat je zal stralen. Weet dat ik je lief had, maar weet ook, dat ik nu echt klaar met je ben.